Een uitdagend vraagstuk, ik kan mijzelf erin verliezen en de tijd vergeten. Dat was vanuit de middelbare school ook de reden om natuurkunde te studeren: om mij vast te bijten in abstracte en complexe concepten zoals relativiteit en quantummechanica. Omdat de toepassing in de energietransitie mij aansprak, ontwierp ik in mijn profielwerkstuk een opstelling om op boorplatforms de beweging van zeegolven om te zetten in elektriciteit. Wat me ook al vroeg boeide was debatteren en
aardrijkskunde. Hoe deze interesses te combineren, wist ik tijdens mijn studie natuurkunde niet totdat ik deelnam aan twee summer schools over geopolitiek. Ik
raakte geïnspireerd om vanuit de natuurkunde sociale impact te realiseren in duurzaamheid. Hier komt voor mij alles bij elkaar: een geopolitieke context, maatschappelijke impact en techniek. En dan vind ik juíst de energietransitie zo gaaf, omdat het de uitdaging van de eeuw is op zowel technisch als bestuurlijk vlak. Het is de spannendste brug tussen techniek en maatschappij. Dit heeft mij gemotiveerd om afgelopen jaar aan de ontwikkeling van de Hyperloop bij te dragen, de “Energy track” van de master technische natuurkunde te volgen en om mij nu met Energietalenten in te zetten voor de transitie.